What I got going for me atm
Blijf op de hoogte en volg Jillian
22 Januari 2016 | Verenigde Staten, Albany
Al 6 dagen mogen wij ons tijdelijke bewoners van de US noemen, waarvan wij er al 4 als echte studenten over de campus zwerven. Deze vier dagen zijn amazing geweest; vanaf het begin van de reis tot aan de komende week loop ik met open mond rond. Al deze dagen is het hier goed koud (TOT AAN -10 OVERDAG) en dit wordt nog wel een beetje erger. Voor komend weekend is er een storm voorspeld, so that is exciting. De oriëntatie voor de nieuwe international students was vermoeiend maar wel gezellig. Langzamerhand leer je allerlei nieuwe mensen kennen uit Frankrijk, Noorwegen, Brazilië, India etcetera.
Oh en het was maar goed dat deze dagen voorbij vlogen want;
WIJ HEBBEN VIER DAGEN ZONDER ONZE BAGAGE GEZETEN.
Yeah, bet that got your attention.
Het begon allemaal op het vliegveld in Barcelona. Na een korte vlucht, met een emotioneel afscheid, vanaf Dusseldorf, kwamen wij aan in het zonnige Spanje. Hier kregen we de eerste tegenvaller voor onze kiezen. Nadat de medewerkers ons wat security vragen hadden gesteld (Who packed your suitcase, what do you do if someone offers you something, where are you going, etc.) Vroegen zij aan ons wanneer wij terug vlogen. In mijn geval is dit 18 mei, maar mijn visa eindigt op 13 mei. Verteld de medewerker ons doodleuk dat wij nu misschien niet meer mochten vliegen (CUE STRESS). Gelukkig kwam er een supervisor aan die ons vertelde dat ze in Amerika konden vragen of wij ons ticket wouden omboeken. Okey, daar kan ik mee leven. (achteraf bleek dat ik na het verloop van m'n visum nog 30 dagen mag rondreizen).
Op naar de gate, waar wij tien minuten voor boarding aankomen. Terwijl wij zitten te wachten hoor ik over de interkom een Spaanse versie van “Jillian van Dingstee”, en of ik mij wou melden bij de Gate (CUE MORE STRESS). En jahoor, mijn eerste vlucht naar Amerika en ik word uitgekozen voor een random search. Nadat dit was uitgevoerd racete ik naar de gate, waar wij een van de laatste waren die in het vliegtuig kwamen. Gelukkig was de vlucht erg goed!
Toen kwam Newark Airport; de bagage claim.
Doodleuk stonden wij bij de loopband te wachten op onze koffers. Ik had al geruime tijd een slecht gevoel hierover (not kidding) en zelfs al aan Fem gevraagd of zij back-up ondergoed en sokken bij haar had. Steeds meer koffers kwamen langs, en de bagage claim hal werd steeds leger (CUE EVEN MORE STRESS). Dus wij gaan gezellig langs bij de balie, waar ons verteld word langs te gaan bij United. Hier eenmaal aangekomen word ons verteld dat ze geen idee hebben waar het nu is, maar geef het adres van het hotel op; want misschien komt het vanavond nog binnen.
Wij hebben een nachtje in New Jersey doorgebracht, en (tot onze grote spijt) moeten winkelen in een mega (en wanneer ik mega zeg, bedoel ik ook mega) mall. Ik heb hier mijn ogen uitgekeken en me goed vermaakt.
Eenmaal aangekomen in Albany, kwamen wij erachter dat ons linnenpakket niet bezorgd was. Of nouja, wel bezorgd, maar wij konden er gewoon niet aankomen. De mail service is niet open op zondagen, en afgelopen maandag was het Martin Luther King Day. (AT THIS POINT I COULDN’T HANDLE THE STRESS). Om te zeggen dat wij chagerijnig waren, dat is een understatement. Een tripje naar de Wallmart bezorgde ons een slaapzak en wat andere necessities.
Na de dagen orientatie, ons zorgen maken over onze bagage en slapen onder een slaapzak zonder je eigen kleding; kregen wij eindelijk dinsdag onze bagage en linnen pakket.
Nu ziet onze kamer er gezellig uit, zijn de lades gevuld en hangt de kleding netjes in de kast. En dan komt de realisatie dat dit echt is, en dat je hier de komende vier maanden woont. Dingen zoals Valentijnsdag en Pasen zal ik hier gaan doormaken, en dat is dan nog best een lastige gedachte. Maar gelukkig hoef ik me hier allemaal nog geen zorgen over te maken, want er liggen zoveel mooie kansen aan de horizon dat ik me prima ga vermaken! Tripjes naar New York, dagje skieen op Willard Mountain, cosmic bowling, Boston en nog veel meer. De vriendschappen worden gebouwd, de campus wordt verkend en mijn leventje hier gaat nu echt beginnen.
Vandaag heb ik mijn eerste klassen gehad; en het was geweldig. De klas waar ik het meest naar uitkeek (history of musical theatre) was the best. De professor is een director van off-Broadway musicals, en zijn partner speelt in verschillende. Door alle nieuwe indrukken, gezichten en informatie ben ik op dit moment wel aardig moe. Maar morgen is een nieuwe dag, en wat heb ik er weer zin in!
Zoals altijd; ik houd jullie op de hoogte!
Lots of love,
Jill
Oh en het was maar goed dat deze dagen voorbij vlogen want;
WIJ HEBBEN VIER DAGEN ZONDER ONZE BAGAGE GEZETEN.
Yeah, bet that got your attention.
Het begon allemaal op het vliegveld in Barcelona. Na een korte vlucht, met een emotioneel afscheid, vanaf Dusseldorf, kwamen wij aan in het zonnige Spanje. Hier kregen we de eerste tegenvaller voor onze kiezen. Nadat de medewerkers ons wat security vragen hadden gesteld (Who packed your suitcase, what do you do if someone offers you something, where are you going, etc.) Vroegen zij aan ons wanneer wij terug vlogen. In mijn geval is dit 18 mei, maar mijn visa eindigt op 13 mei. Verteld de medewerker ons doodleuk dat wij nu misschien niet meer mochten vliegen (CUE STRESS). Gelukkig kwam er een supervisor aan die ons vertelde dat ze in Amerika konden vragen of wij ons ticket wouden omboeken. Okey, daar kan ik mee leven. (achteraf bleek dat ik na het verloop van m'n visum nog 30 dagen mag rondreizen).
Op naar de gate, waar wij tien minuten voor boarding aankomen. Terwijl wij zitten te wachten hoor ik over de interkom een Spaanse versie van “Jillian van Dingstee”, en of ik mij wou melden bij de Gate (CUE MORE STRESS). En jahoor, mijn eerste vlucht naar Amerika en ik word uitgekozen voor een random search. Nadat dit was uitgevoerd racete ik naar de gate, waar wij een van de laatste waren die in het vliegtuig kwamen. Gelukkig was de vlucht erg goed!
Toen kwam Newark Airport; de bagage claim.
Doodleuk stonden wij bij de loopband te wachten op onze koffers. Ik had al geruime tijd een slecht gevoel hierover (not kidding) en zelfs al aan Fem gevraagd of zij back-up ondergoed en sokken bij haar had. Steeds meer koffers kwamen langs, en de bagage claim hal werd steeds leger (CUE EVEN MORE STRESS). Dus wij gaan gezellig langs bij de balie, waar ons verteld word langs te gaan bij United. Hier eenmaal aangekomen word ons verteld dat ze geen idee hebben waar het nu is, maar geef het adres van het hotel op; want misschien komt het vanavond nog binnen.
Wij hebben een nachtje in New Jersey doorgebracht, en (tot onze grote spijt) moeten winkelen in een mega (en wanneer ik mega zeg, bedoel ik ook mega) mall. Ik heb hier mijn ogen uitgekeken en me goed vermaakt.
Eenmaal aangekomen in Albany, kwamen wij erachter dat ons linnenpakket niet bezorgd was. Of nouja, wel bezorgd, maar wij konden er gewoon niet aankomen. De mail service is niet open op zondagen, en afgelopen maandag was het Martin Luther King Day. (AT THIS POINT I COULDN’T HANDLE THE STRESS). Om te zeggen dat wij chagerijnig waren, dat is een understatement. Een tripje naar de Wallmart bezorgde ons een slaapzak en wat andere necessities.
Na de dagen orientatie, ons zorgen maken over onze bagage en slapen onder een slaapzak zonder je eigen kleding; kregen wij eindelijk dinsdag onze bagage en linnen pakket.
Nu ziet onze kamer er gezellig uit, zijn de lades gevuld en hangt de kleding netjes in de kast. En dan komt de realisatie dat dit echt is, en dat je hier de komende vier maanden woont. Dingen zoals Valentijnsdag en Pasen zal ik hier gaan doormaken, en dat is dan nog best een lastige gedachte. Maar gelukkig hoef ik me hier allemaal nog geen zorgen over te maken, want er liggen zoveel mooie kansen aan de horizon dat ik me prima ga vermaken! Tripjes naar New York, dagje skieen op Willard Mountain, cosmic bowling, Boston en nog veel meer. De vriendschappen worden gebouwd, de campus wordt verkend en mijn leventje hier gaat nu echt beginnen.
Vandaag heb ik mijn eerste klassen gehad; en het was geweldig. De klas waar ik het meest naar uitkeek (history of musical theatre) was the best. De professor is een director van off-Broadway musicals, en zijn partner speelt in verschillende. Door alle nieuwe indrukken, gezichten en informatie ben ik op dit moment wel aardig moe. Maar morgen is een nieuwe dag, en wat heb ik er weer zin in!
Zoals altijd; ik houd jullie op de hoogte!
Lots of love,
Jill
-
22 Januari 2016 - 08:03
Ineke:
Hi Jill.
Leuke foto's...fijn dat je het naar je zin hebt en dat je dit mag beleven.
Pff...dat het zo koud daar is, gelukkig heb je wel ( hopelijk ) genoeg warme kleding mee genomen.
Geniet er met volle teugen van. Xxx -
22 Januari 2016 - 15:16
Shirley:
Hoi popje, Wat leuk geschreven weer! Lekker dat Fem en jij nu een beetje gesetteld zijn en genieten van alle leuke dingen die jullie meemaken en die nog gaan komen. Mooie foto's ook.
Ik spreek je later, love you, mam.X -
22 Januari 2016 - 15:40
Oma Lies:
Hoi schatje.
Je hebt echt de vuurdoop gehad. Nu alles onder controle en kun je eindelijk echt genieten.
Wij genieten van jouw verhalen. Wat een leuke trips heb je nog in het verschiet.
Leuke foto's maar wel koud hè.
-
24 Januari 2016 - 13:09
Greetje Naber:
Hoi Jill,
Wat een story, maar daar kan jij wel tegen!
Leuke foto's Jill, het is hier ook even onder nul geweest brrrr
Ik mis je nu al , voor al mijn technische vragen omtrent mijn mobieltje.
Nee , onzin natuurlijk !!
Blijf ons op de hoogte houden met al je mooie beschrijvingen, en geniet geniet en geniet !!!!
Dikke knuffel oma Greet
P.s ook nog de groetjes van opa Rob -
24 Januari 2016 - 17:16
Priscilla:
Net als in de film Jill!
Zo leuk en spannend alles wat je mee maakt...
Ben jaloers
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
