The One With All The Feelings
Door: Jill
Blijf op de hoogte en volg Jillian
16 Mei 2016 | Verenigde Staten, Albany
FIRST ENGLISH, THEN DUTCH
EERST ENGELS, DAN NEDERLANDS
I realize that I haven't been that active on this blog for a long period of time, over a month probably. But I have had good reasons to; my adventure is coming to an end. The last weeks have been filled with handing in papers, making tests, and even recording a podcast for one of my classes. But besides these mandatory school activities, another important thing I needed to do was have fun with all the amazing people I got to know during this trip.
As I am typing this a lot of these amazing people have already left Alumni, where I am currently staying until Wednesday in a bunk bed room with the leftovers ;) Just kidding I love staying here with those who are still here. But what this does mean is that I have already said goodbye to a few Dutch people (but hey I'll see those very soon), lots of internationals, my very good friends Ilka, Mike, and last but certainly not least Josh. Over the next couple of days I will have many more to say goodbye to, but let's not think about that yet.
My time here has been more amazing than I ever thought it would be. I remember being very anxious about it; what if I get really homesick, or don't make any friends, or simply don't like my time here? But from the beginning all those worries turned out to be unnecessary. Every week was filled with classes I enjoyed going to, and every weekend was spend with the most amazing people.
From doing karaoke at Pinto & Hobbs to trips to NYC, Chicago, Boston, and DC. All the evenings spent in Waterbury basement playing games, going to the movies at Crossgates, the amazing basketball games, and knowing that there is always someone in the dining hall when you go there by yourself. The house parties, surprise parties, and the "I just want to watch Netflix all night" parties. There are so many beautiful memories, too many to sum up.
The next couple of days I will say goodbye to Albany, and visit some of the places that are so familiar to me for the last time. And then Wednesday it is back to the Netherlands, where I will finally see my family again!
But first there is one more problem to solve; packing my suitcase. Seems like I got a little too enthusiastic when it came to buying stuff, and I now must suffer the consequences of it. So wish me luck as I have to overcome this problem!
Once again, for the last time from Albany, US,
Lots of love,
Jill
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik realiseer me dat ik aardig lang niet meer actief ben geweest, of heb gepost op de blog. Maar ik heb er een aardig goede reden voor; mijn avontuur hier eindigt binnenkort. De laatste paar weken zijn gevuld geweest met het inleveren van papers, toetsen maken, en zelfs een podcast opnemen voor een van m'n lessen. Maar naast de verplichte school activiteiten had ik nog een andere belangrijke taak; zoveel mogelijk dingen doen met alle geweldige mensen die ik heb leren kennen tijdens deze reis.
Terwijl ik dit typ hebben veel van deze mensen Alumni al verlaten en ben ik hier met de overblijvers. Wat dit betekent is dat ik al gedag heb moeten zeggen tegen veel van de Nederlanders (maar die zie ik snel genoeg weer), aardig wat internationals, en mijn goede vrienden Ilka, Mike, en natuurlijk ook Josh. De komende paar dagen moet ik tegen aardig wat mensen gedag zeggen, maar daar denk ik nog maar niet aan.
Mijn tijd hier was beter dan dat ik ooit had mogen dromen. In het begin was ik erg onzeker over hoe het mij zou bevallen, wat nou als ik heimwee kreeg, of ik geen vrienden kon maken, of het me gewoon tegenviel? Maar deze onzekerheid bleek al snel nergens voor nodig. Elke week was gevuld met lessen waar ik graag heen ging, en weekenden die ik doorbracht met geweldige mensen.
Of het nu een avondje bij Pinto & Hobbs was, of reisjes naar NYC, Chicago, Boston, en DC. Al de avondjes die ik heb doorbracht in Waterbury basement, naar de film ben gegaan in Crossgates, basketbal wedstrijden heb bijgewoond, of gewoon het feit dat ik nooit alleen was tijdens het eten. De house parties, surprise parties, en de "Ik wil gewoon de hele avond Netflix kijken en helemaal niets doen" parties. Er zijn zo veel mooie herinneringen, te veel om op te noemen.
Maar nu ben ik klaar voor een nieuw avontuur, want er staan veel op me te wachten!
De komende dagen breng ik door met het afscheid nemen van Albany, en plaatsen bezoeken die nu zo bekend voor me zijn. En dan is het woensdag tijd om te vertrekken, om terug te gaan naar Nederland waar ik eindelijk mijn familie weer kan zien!
Maar eerst moet er een ander probleem worden opgelost; het inpakken van mijn koffer. Het lijkt erop dat ik iets te enthousiast ben geweest met het kopen van spullen, en nu moet ik op de blaren zitten. Dus wens me veel geluk!
Voor de allerlaatste keer vanuit Albany, VS,
Lots of love,
Jill
EERST ENGELS, DAN NEDERLANDS
I realize that I haven't been that active on this blog for a long period of time, over a month probably. But I have had good reasons to; my adventure is coming to an end. The last weeks have been filled with handing in papers, making tests, and even recording a podcast for one of my classes. But besides these mandatory school activities, another important thing I needed to do was have fun with all the amazing people I got to know during this trip.
As I am typing this a lot of these amazing people have already left Alumni, where I am currently staying until Wednesday in a bunk bed room with the leftovers ;) Just kidding I love staying here with those who are still here. But what this does mean is that I have already said goodbye to a few Dutch people (but hey I'll see those very soon), lots of internationals, my very good friends Ilka, Mike, and last but certainly not least Josh. Over the next couple of days I will have many more to say goodbye to, but let's not think about that yet.
My time here has been more amazing than I ever thought it would be. I remember being very anxious about it; what if I get really homesick, or don't make any friends, or simply don't like my time here? But from the beginning all those worries turned out to be unnecessary. Every week was filled with classes I enjoyed going to, and every weekend was spend with the most amazing people.
From doing karaoke at Pinto & Hobbs to trips to NYC, Chicago, Boston, and DC. All the evenings spent in Waterbury basement playing games, going to the movies at Crossgates, the amazing basketball games, and knowing that there is always someone in the dining hall when you go there by yourself. The house parties, surprise parties, and the "I just want to watch Netflix all night" parties. There are so many beautiful memories, too many to sum up.
The next couple of days I will say goodbye to Albany, and visit some of the places that are so familiar to me for the last time. And then Wednesday it is back to the Netherlands, where I will finally see my family again!
But first there is one more problem to solve; packing my suitcase. Seems like I got a little too enthusiastic when it came to buying stuff, and I now must suffer the consequences of it. So wish me luck as I have to overcome this problem!
Once again, for the last time from Albany, US,
Lots of love,
Jill
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik realiseer me dat ik aardig lang niet meer actief ben geweest, of heb gepost op de blog. Maar ik heb er een aardig goede reden voor; mijn avontuur hier eindigt binnenkort. De laatste paar weken zijn gevuld geweest met het inleveren van papers, toetsen maken, en zelfs een podcast opnemen voor een van m'n lessen. Maar naast de verplichte school activiteiten had ik nog een andere belangrijke taak; zoveel mogelijk dingen doen met alle geweldige mensen die ik heb leren kennen tijdens deze reis.
Terwijl ik dit typ hebben veel van deze mensen Alumni al verlaten en ben ik hier met de overblijvers. Wat dit betekent is dat ik al gedag heb moeten zeggen tegen veel van de Nederlanders (maar die zie ik snel genoeg weer), aardig wat internationals, en mijn goede vrienden Ilka, Mike, en natuurlijk ook Josh. De komende paar dagen moet ik tegen aardig wat mensen gedag zeggen, maar daar denk ik nog maar niet aan.
Mijn tijd hier was beter dan dat ik ooit had mogen dromen. In het begin was ik erg onzeker over hoe het mij zou bevallen, wat nou als ik heimwee kreeg, of ik geen vrienden kon maken, of het me gewoon tegenviel? Maar deze onzekerheid bleek al snel nergens voor nodig. Elke week was gevuld met lessen waar ik graag heen ging, en weekenden die ik doorbracht met geweldige mensen.
Of het nu een avondje bij Pinto & Hobbs was, of reisjes naar NYC, Chicago, Boston, en DC. Al de avondjes die ik heb doorbracht in Waterbury basement, naar de film ben gegaan in Crossgates, basketbal wedstrijden heb bijgewoond, of gewoon het feit dat ik nooit alleen was tijdens het eten. De house parties, surprise parties, en de "Ik wil gewoon de hele avond Netflix kijken en helemaal niets doen" parties. Er zijn zo veel mooie herinneringen, te veel om op te noemen.
Maar nu ben ik klaar voor een nieuw avontuur, want er staan veel op me te wachten!
De komende dagen breng ik door met het afscheid nemen van Albany, en plaatsen bezoeken die nu zo bekend voor me zijn. En dan is het woensdag tijd om te vertrekken, om terug te gaan naar Nederland waar ik eindelijk mijn familie weer kan zien!
Maar eerst moet er een ander probleem worden opgelost; het inpakken van mijn koffer. Het lijkt erop dat ik iets te enthousiast ben geweest met het kopen van spullen, en nu moet ik op de blaren zitten. Dus wens me veel geluk!
Voor de allerlaatste keer vanuit Albany, VS,
Lots of love,
Jill
-
18 Mei 2016 - 10:01
Greetje Naber :
Hoi Jill,
Niet zo verdrietig hoor, wij zijn er ook nog!!
Nu komt er weer een andere spannende periode in je leven.
Het komt allemaal goed, geloof me!
Nu tot morgenen een hele goede reis,lekker uitrusten in het vliegtuig.
Hele dikke knuffel van oma Greet Xxxxxxxxxxxxx
Ps ( ik kan niet wachten ) -
19 Mei 2016 - 14:27
Jan Linders:
Hi Jillian, great trip, great stories, great experience! Hopefully you'll be able to save your favourite Albany memories not only on your memory stick (or in the cloud) but also in your head. See you around in Nijmegen. best regards, Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
